Gustoume este texto (fragmento) das Dominicas de Lerma (Reto do Amor); paréceme que hoxe podemos escribir no noso caderno de bitácora ou diario unha mensaxe de esperanza e darllo a alguén da nosa familia-casa, ou ben gardalo para ser fortes nestes momentos ou agradecer cada día que brota no que podemos vivir e crecer.
"Hoxe, despois dun mes, moitas árbores están a brotar dunha maneira tímida á vida, cada un ao seu estilo: un con pequenas flores, outros con pequenas follas verdes, cada un segundo a súa especie. Pero todos están xa con vida; a Natureza dinos que todo segue o seu curso e que, se esperamos no Señor, veremos os froitos.
A esperanza é a que nos mantén vivos; se perdemos a esperanza, morremos en vida. Se vivimos da desesperanza, o froito será a angustia, a ansiedade... pero, se deixamos que a esperanza entre na nosa vida e vivimos dela, entón todo renóvase. É como cando che tocou un décimo de lotería: sabes que o teu décimo está premiado, pero aínda non tes o premio. A esperanza non é outra cousa que deixar en mans do Señor aquilo onde ti e eu non chegamos, sabendo que El si chega. É confiar a nosa vida a El. Porque a esperanza nel non defrauda."
Ningún comentario:
Publicar un comentario